En waar ben ik nu weer mee bezig.

Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Tien jaar geleden besloot ik om mijn grote passie op te geven. En dat was werken met glas. Schilderijen, raamhangers, waxinehouders etc.

Het werd te zwaar, dat kwam mede door bestellingen, reparaties en markten. Zo had ik een voorraad en zo was het op. Fantastisch natuurlijk maar ik was daardoor haast dag en nacht aan het werk. En dat breekt op.

Ik stopte wel maar bewaarde alle materialen en gereedschap. Veilig op zolder in een houten kist.

Ik miste het. Sokken breien vind ik heerlijk en kan ik mijn creatieve energie in kwijt maar.....

Kist is open gemaakt, alle spullen weer een plekje gegeven en pak ik de draad weer op.

Alleen wel anders.

Geen schilderijen, reparaties en opdrachten maar kleine tiffanyhebbendingen.

Het voelt als thuiskomen.